Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

People always leave...


   Αυτό μου έμαθε το 2016. Οι άνθρωποι κάποια στιγμή πάντα φεύγουν. Ή σε εγκαταλείπουν. Θέλω να φύγει αυτή η χρονιά. Θα μου πεις τι διαφορετικό μέσα σε μια ημέρα που θα αλλάξει απλά ένας αριθμός στην ημερομηνία;

       Δεν ξέρω ίσως είναι ψυχολογικό περισσότερο. Να νιώσω ότι το κοντέρ πάει πάλι στο μηδέν, και ξαναρχίζω κάποια πράγματα και αφήνω κάποια άλλα πίσω. Πληγώθηκα φέτος. Και το χειρότερο είναι ότι πληγώθηκα από τα άτομα που δεν ποτέ δεν το περίμενα πως θα το έκαναν. Ίσως τελικά να ξεκινήσε από παρεξήγηση, ίσως να έφταιγα και εγώ κάπου. Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα. Όταν χρειάστηκα τη βοήθειά τους, βρέθηκα μόνη. Εντελώς μόνη να παλεύω με έναν τεράστιο δαίμονα, δίχως όπλα και δύναμη. 

       Και λες τελικά, γιατί όταν σε χρειάζονται οι άλλοι εσύ να είσαι πάντα εκεί αλλά όταν αντιστρέφονται οι ρόλοι να μην υπάρχει κανείς; Ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να αγάπαει αλλά και να τον αγαπούν, να αγκαλιάζει αλλά και να τον αγκαλιάζουν. Εσύ ; Δεν έχεις δικαίωμα σε κάτι τέτοιο; 

        Θα με βασανίζει πάντα το ερώτημα αυτό. Όταν οι κολλητοί σου φίλοι σε εγκαταλείπουν ενώ ξέρουν ότι βρίσκεσαι μέσα σε έναν βούρκο, ο οποίος σιγά σιγά σε καταπίνει, τότε πώς να πιστέψεις στις ανθρώπινες σχέσεις; Λιγότερο βασανιστικό ήταν όταν θρηνούσα για το χαμό της μητέρας μου σε νεαρή ηλικία. Η μητέρα μου δεν με άφησε επειδή το ήθελε, αλλά επειδή το έφερε έτσι η μοίρα, η ζωή, η κακιά στιγμή, πες το όπως θες. Αν μπορούσε να επιλέξει θα βρισκόταν αυτήν τη στιγμή στο πλευρό μου, είμαι σίγουρη. 

       Όταν όμως οι φίλοι, οι κολλητοί φίλοι σε εγκαταλείπουν, ενώ έχουν την επιλογή να μην το κάνουν, τότε αυτό πονάει. Και ξαφνικά αρχίζεις και αναρωτιέσαι, αν όντως ήταν αληθινή η φιλία εξαρχής και όλα αυτά τα υπέροχα αισόδοξα πράγματα... Στην τελική δεν έχει σημασία όμως. Όπως έμαθα να ζω με την απώλεια της μητέρας μου, θα μάθω να ζω και με αυτήν την απώλεια. Ένας μικρός θάνατος είναι και αυτός. 

Εξάλλου όπως έλεγε και ο Orson Welles 

''We're born alone, we live alone, we die alone. Only through our love and friendship can we create the illusion for the moment that we're not alone.''